Κινέζικη Μουσική

Γεωγραφική θέση

Η Κίνα βρίσκεται στην νοτιοανατολική Ασία. Στα ανατολικά βρέχεται από τον Ειρηνικό ωκεανό. Βρίσκεται νότια της Ρωσίας και συνορεύει με τις χώρες Μογγολία, Ινδία, Νεπάλ, Βιετνάμ, Καζακστάν κ.α.

Κοινωνική θέση

Η Κίνα, αν και κατά μέσο όρο δεν έχει υψηλό βιοτικό επίπεδο, κατέχει μία από τις ψηλότερες θέσεις στο παγκόσμιο εμπόριο. Σε αυτό συμβάλλει το ότι έχει το μεγαλύτερο λιμάνι του κόσμου, το λιμάνι της Σαγκάης.

 Ένα μεγάλο πρόβλημα που έχει η Κίνα και ειδικά η πρωτεύουσά της το Πεκίνο είναι ο μεγάλος αριθμός των κατοίκων. Γι’ αυτό το λόγο έχει επιβληθεί περιορισμός στις γεννήσεις.

                                                                                           

Η μουσική στην αρχαία Κίνα

Η  Κίνα δεν έχει μόνο έναν από τους αρχαιότερους πολιτισμούς αλλά και μία από τις αρχαιότερες μουσικές παραδόσεις. Η μουσική της παράδοση και ο πολιτισμός είναι πλούσιος και αρχαιότερος μετά της Αιγύπτου. Η θέση της μουσικής, όπως και στη αρχαία Ελλάδα, κατείχε μία από της σημαντικότερες στη ζωή των πολιτών και ήταν δεμένη με λατρευτικά έθιμα. Επίσης σε περιόδους εορτών του αυτοκράτορα ,η λαϊκή μουσική  ήταν σημαντικός παράγοντας διεξαγωγής των εκδηλώσεων.

Η σύνθεση της κινέζικης μουσικής

 Στην αρχαία  Κίνα η  σύνθεση της μουσικής γινόταν αποκλειστικά από τον αυτοκράτορα. Το αρχαίο κινέζικο μουσικό σύστημα είχε δώδεκα φθόγγους που ονομαζόταν Λου, αποτελούνταν από πεντατονικές κλίμακες, οι οποίες συμβόλιζαν  την καλοσύνη, την δικαιοσύνη, την ευπρέπεια , την συναίνεση και την χρηστότητα. Κατά το 1500π.Χ.  προστέθηκαν άλλοι 2 τόνοι και ο συμβολισμός τους έγινε: ουρανός, άνθρωπος, γη και τα 4 σημεία του ορίζοντα.

Η έμπνευση της μουσικής

Οι κινέζοι μουσικοί εμπνέονται από τη αρμονία της φύσης. Παράγουν ήχους που ακούν στη φύση: τον  ήχο του αέρα στα φύλλα των δέντρων, στο χορτάρι, του νερού στο ρυάκι, το κελάηδημα των πουλιών κλπ. Αυτή η μουσική έχει την ικανότητα να αγγίζει την ψυχή του ανθρώπου, να την εξυψώνει, να την απομακρύνει από την ύλη και να την ηρεμεί, να την παρηγορεί, να της δίνει δύναμη και ενέργεια. Φέρνει τον άνθρωπο πιο κοντά στη φύση.

 

ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ

Τα όργανα χωρίζονται σε 8 ομάδες και υλικά κατασκευής τους είναι το μέταλλο, το μετάξι, το ινδικό καλάμι, η κολοκύθα, το χώμα, το δέρμα και  το ξύλο. Στα κινέζικα μουσικά όργανα περιλαμβάνονται τύμπανα, κύμβαλα, αυλοί και διάφορα έγχορδα. Κατά της θρησκευτικές γιορτές σχηματίζονται ολόκληρες ορχήστρες.

ΚΟΝΓΚ ΧΟΟΥ

     Το κονγκ χόου είναι ένα αρχαίο κινεζικό έγχορδο μουσικό όργανο.  Αυτό το αρχαίο όργανο χάθηκε το τελευταίο ήμισυ του 14ου αιώνα. Σήμερα μπορεί κανείς να δει μόνο απεικονίσεις του κονγκ χόου σε τοιχογραφίες και ανάγλυφα.

ΡΟΥΑΝ

     Το ρουάν έχει 3 μέρη: το ζυγό, το μπράτσο και το κυρίως σώμα. Ο ζυγός είναι συνήθως διακοσμημένος με παραδοσιακές κινεζικές καλλιτεχνικές παραστάσεις, όπως το δράκο. Στις δύο πλευρές του ζυγού υπάρχουν 4 κλειδιά. Το σώμα του ρουάν είναι ένα πεπλατυσμένο ενισχυμένο κουτί.

 

ΑΥΛΟΣ

    Ο αυλός είναι πολύ δημοφιλής στην Κίνα. Οι κόμποι του μακριού καλαμιού μπαμπού έχουν απομακρυνθεί. Υπάρχει ένα επιστόμιο, μια συνδεδεμένη οπή και 6 ακόμη οπές. Το επιστόμιο είναι η οπή από όπου φυσάει κανείς αέρα μέσα στο καλάμι του μπαμπού προκειμένου να παράγει ήχο.

 

ΤΥΜΠΑΝΟ

   Το τύμπανο αποτελεί ένα αρκετά διαδεδομένο κρουστό μουσικό όργανο στην Κίνα.  Στην αρχαιότητα, εκτός από τελετουργίες και χορούς, χρησιμοποιούνταν και κατά τη διάρκεια πολέμων, κυνηγιού, για τη σήμανση συναγερμού ή και για να λέει την ώρα.  Η κατασκευή του είναι αρκετά απλή, αποτελούμενο από το δέρμα (μεμβράνη) και το σώμα (λέβητας), ενώ ο ήχος παράγεται χτυπώντας τη μεμβράνη. 

 

ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΟΠΕΡΑ

Η όπερα Κούεν Τσιού διαθέτει μια πλούσια ποικιλία με εκλεπτυσμένα κείμενα. Ηανάγνωση των κειμένων αποτελεί απόλαυση καθώς αρκετά μέρη των κειμένωναυτών προέρχονται από ποιήματα. Επιπλέον, η όπερα Κούεν Τσιού έχει έναιδιαίτερο ηχητικό σύστημα αλλά και ένα πλήρες σύστημα ηθοποιίας. Η όπεραΚούεν Τσιού αποτελεί μία αναλυτική τέχνη, συνδυάζοντας τραγούδι, χορό,αφήγηση και ηθοποιία μαζί. H«Όπερα του Πεκίνου» , όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται το είδος, έχει μεγάλη ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι αυτή η ιδιότυπη μορφή τέχνης. Yπήρχαν ποικίλες μορφές της, πράγμα φυσικό αφού μιλάμε για μια αχανή χώρα  και για ένα χρονικό διάστημα που ξεπερνά τους 20-25 αιώνες. Tο είδος που σήμερα αποκαλείται «Oπερα του Πεκίνου» φαίνεται ότι άρχισε να αποκρυσταλλώνεται κατά το τέλος του 18ου αιώνα -οπότε λέγεται ότι έφτασε στην Aυλή του αυτοκράτορα Kιαν Λονγκ ένας ευφυής και πρωτοπόρος δραματουργός, ο Γουέι Tσανγκσένγκ από το Σετσουάν. O... καλός αυτός άνθρωπος εισήγαγε διάφορους νεοτερισμούς στην Oπερα του Πεκίνου, αφήνοντας το ανεξίτηλο ίχνος του. Oπως κι αν έχει όμως το είδος αυτό (Tσινγ Xσι) έχει ενσωματώσει διάφορες δραματικές και υποκριτικές επιρροές, ενώ θεματολογικά ύμνησε τον πατριωτισμό, τη γενναιότητα, τον έρωτα και την οικογενειακή αγάπη.