Από πολύ παλιά ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε το νερό για ζωτικές, ως προς την επιβίωσή του, παραδοσιακές χρήσεις.
Όταν ο άνθρωπος ζούσε από το κυνήγι, κατοικούσε σε περιοχές κοντά στο νερό, στις οποίες πήγαιναν τα θηράματα του για να ξεδιψάσουν.
Αργότερα με την καλλιέργεια του εδάφους, συνειδητοποίησε ότι το νερό είναι απόλυτα αναγκαίο για τις σοδειές του, γεγονός που μαρτυριέται από τα ερείπια παλαιών αρδευτικών δικτύων, που αξιοποιούσαν με κάθε δυνατό μέσο τη μέγιστη δυνατή χρήση του διαθέσιμου νερού.
Με τη συγκρότηση των κοινωνικών ομάδων και την εγκαθίδρυση των μόνιμων οικισμών, δημιουργήθηκε ένας έντονος ανταγωνισμός για την κατοχή του επιθυμητού ζωτικού χώρου που χαρακτηριζόταν από την αφθονία του γλυκού νερού και επομένως από την επάρκεια της τροφής.
Εξάλλου, το νερό ως μέσο μεταφοράς, καλύπτοντας την ανάγκη της ανταλλαγής των προϊόντων και του εμπορίου, μετέτρεψε την ανθρώπινη αυτή δραστηριότητα σε συντελεστή οικονομικής και πολιτιστικής προόδου.
Mε το πέρασμα πολλών αιώνων και φτάνοντας στη βιομηχανική επανάσταση ,διαφοροποιούνται οι χρήσεις των υδατικών πόρων, εντατικοποιούνται οι ανθρωπογενείς δραστηριότητες που σχετίζονται με αυτούς και αρχίζουν να εμφανίζονται κίνδυνοι που απειλούν και την ποιότητα και την επάρκειά του.
Σ?αυτό συνέβαλε σημαντικά και η αυξημένη χρήση των επιφανειακών νερών, ιδιαίτερα των λιμνών και ποταμών, για ύδρευση, άρδευση, ενέργεια, υδατοκαλλιέργεια, αναψυχή, τουρισμό και για περιβαλλοντική χρήση .
Η τεχνολογική εξέλιξη του ανθρώπου είχε ως άμεσο αποτέλεσμα την ρύπανση των υδατικών πόρων.
Σήμερα, στις σοβαρότερες μορφές ρύπανση των νερών συγκαταλέγονται :
- η χημική ρύπανση
- η ρύπανση από βιομηχανικά απόβλητα
- τα αστικά λύματα και γεωργό-κτηνοτροφικές απορροές
- η ραδιενεργός ρύπανση
- η ρύπανση από πετρελαιοειδή
- η θερμική ρύπανση.
Στις μέρες μας, προβάλλει επιτακτική η ανάγκη για συνετή διαχείριση των υδατικών πόρων, ώστε να εξασφαλίζεται η μόνιμη και καλή ποιότητα τους.
Σημασία όμως έχει και η επαρκής ποσότητα σε επιφανειακούς και υπόγειους υδατικούς πόρους, γιατί είναι πλέον γνωστό ότι, το νερό είναι πολύτιμος φυσικός πόρος σε ανεπάρκεια.
2.Κατανομή του Νερού
Η παγκόσμια ισορροπία του νερού στον πλανήτη μας θεωρείται ότι είναι σταθερή, αλλά είναι δύσκολο να εκτιμηθεί το παγκόσμιο ισοζύγιο του κύκλου του νερού.
- η θάλασσα παίζει σημαντικό ρόλο στον υδρολογικό κύκλο γιατί δέχεται μεγαλύτερο όγκο βροχοπτώσεων, ενώ παράγονται από αυτήν περισσότεροι σε ποσότητα ατμοί, απ? ότι στην εδαφική επιφάνεια.
- οι βροχοπτώσεις σε όγκο υπερέχουν της εξατμισοδιαπνοής στη στεριά, ενώ η εξάτμιση υπερισχύει των βροχοπτώσεων στη θάλασσα.
Το νερό που βρίσκεται στη βιόσφαιρα έχει άνιση κατανομή.
Κατά 95% είναι χημικά δεσμευμένο στα πετρώματα και επομένως δεν μπορεί να συμμετάσχει στον υδρολογικό του κύκλο και να χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπο.
Από την υπόλοιπη ποσότητά του που βρίσκεται στη βιόσφαιρα δηλαδή από το 5% !!!(1100-1400*106 Κm3),
- το 93 % αποτελεί τους ωκεανούς και τις θάλασσες
- το 1.9 % τους πολικούς πάγους και παγετώνες
- περίπου 5% είναι τα εσωτερικά νερά ,δηλαδή τις λίμνες, τα ποτάμια και τα εκμεταλλεύσιμα υπόγεια νερά.
- ενώ το 0.001 % βρίσκεται στην ατμόσφαιρα ως υδρατμοί.
Επίσης, από την πελώρια ποσότητα του νερού που υπάρχει στη Γη μόνο το 2.8% είναι γλυκό νερό και από αυτό το μεγαλύτερο μέρος του είναι πάγοι και παγετώνες.
Τελικά, ποσοστό περίπου 0.65% (8.290.000 Km3) είναι σε υγρή κατάσταση, αλλά και πάλι το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσοστού είναι μη προσιτό ή μη χρησιμοποιήσιμο, ενώ η μέση ετήσια διαθέσιμη ποσότητα γλυκού νερού στη γη είναι της τάξης των 15.000 Km3 (UNEP, 1991).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου